Momo - Michael Ende

Kitaba adını veren kahramanız Momo, kimsesiz bir kız çocuğu, kalacak yeri olmadığı için şehrin ortasındaki yıkık-dökük anfitiyatroda  kalıyor. İnsanları tüm kalbiyle dinleyebildiği için düğümleri de çözebiliyor. Küçük büyük demeden herkes gidip onunla bişeyler paylaşıyor. Belki de insanları eleştirmeden dinlediği için olacak ki herkes onunla sohbet etmekten çok büyük keyif alıyor. Onun kocaman gözlerine bakanlar etkilenip, içlerinden geçenleri olduğu gibi anlatıyor. Momo'yu o kadar çok sevip sahipleniyorlar ki ziyaretçileri evlerindeki fazla eşyalarla Momo'nun kaldığı yeri daha yaşanabilir bir hale getiriyor. Zaman içerisinde bölge halkıyla sıkı bir dostluk ilişkisi kuran Momo ve arkadaşları çok mutludur. 

Bir müddet sonra Momo'nun yanına gelen kişilerde azalma oluyor, en yakın arkadaşları bile onun yanına uğramıyorlar. Momo arkadaşlarının başına gelenleri merak edip, insanlarla görüşmeye gidiyor. Yetişkinlerin zamanlarını tasarruf ettirerek onlardan çalan duman adamlarla karşılaşıyor. Duman adamların en nefret ettiği kişiler çocuklar ve yetişkinlere ne olduğunu sorgulayan Momo'dur. Yetişkinler zamandan tasarruf etmek için sürekli çalışmakta, onlara mutluluk veren şeylere zaman ayırmamakta, çocuklarıyla bile vakit geçirememektedir. Ve artık herkes çok mutsuzdur... 

Momo arkadaşlarına ne olduğunu düşündüğü bir gün Kassiopeia adındaki kaplumbağa ile karşılaşır. Kaplumbağa Momo'yu Hora Usta'ya götürür. Ama bu kaplumbağa bizim bildiklerimizden biraz farklı... Olacakları yarım saat öncesinden bilebiliyor. Konuşamasa da sırtında beliren yazıyla gelecekten haber veriyor. Kitaptaki en sevdiğim karakterlerden birisi kaplumbağa... Gerçek hayatta öyle bir dosta sahip olmak oldukça keyifli olurdu değil mi? :))

Bin bir çeşit saate sahip olan Hora usta, Momo'ya zamanın sırlarını ve duman adamların planlarını anlatır. Momo yorgunluktan uyuyakalır. Bir gündür uyuduğunu zanneden Momo, aslında tam bir yıldır ortalarda yoktur. Döndüğünde hiç birşey bıraktığı gibi değildir. İşte Momo'nun macerası esas bundan sonra başlar. Arkadaşlarına ne oldu? Duman adamlar nerede? Bu şirketin merkezi nerede? 

Kitabın içindeki bütün resimler konuyla ilişkili ve güzel. Bir tek Momo'nun şu resmini hiç beğenmedim. Daha şiirin  çizilebilirdi. Bu resimden onu sanki yaşlı bir adam gibi algılıyorum. Bir kaç sayfada olan Momo'nun bu resmi rahatsız etti beni sadece...

Bende öyle güzel duygular bıraktı ki Momo hangisini anlatacağımı bilemediğim için ve bu güzel kitabın olumsuz algılanacağı bir yorum yazmamak için uzun süredir bekliyorum. Neyi beklediğimi de bilmiyorum. İlham perimi... Momo ile zamanın ne kadar kıymetli olduğunu ve akıp gittiğini bir kez daha hatırladım. Çocuk olmanın ve arkadaşlarla birlikte oynamanın önemini anımsadım. Çocuklarımla düzenli vakit geçirmeye daha özen gösterdim. Momo ile zaman makinasına girdim. Maceradan maceraya koştum. İçim içime sığmadı Görkem bu kitabı hemen şimdi okumalı diye düşünüp nerdeyse çocuğun tepesine çökecektim:)) Ama bu ona biraz ağır gelebilir. 303 sayfa onun gözünü korkutabilir. Zaten okumaya pek gönüllü değil okumaktan soğutmayayım çocuğumu... İlk okul 4  veya orta bir çocuklarının okuması daha uygun sanki..

Son sayfası tıpkı kaplumbağanın sırtında yazdığı gibi "SON" yazarak bitirilmiş. Çok manidar... Yüzünüzde hoş bir tebessümle başladığınız kitaba yine aynı tebessümle veda ediyorsunuz.  Eğer hala Momo'yu okumadıysanız işte sadece bunun için bile en kısa zamanda muhakkak okumalısınız.

Zamanın kıymetini bilerek, gönlünüzce yaşamanız dileğimle....