Bu Aralar Ben

Daha önce Onur'un kreş macerasından bahsetmiştim. Sabahları hala ağlamaya devam ediyordu. Onur'un kreşi tatili boyunca 8-13 yaşındaki çocuklar için yaz okulu açmışlar. Onur abisi de onun okuluna gelsin diye çok ısrar ediyordu. Tam da onun istediği gibi oldu. Görkem'i de yaz okuluna yazdırdık. Yaz okulu müfredatında satranç eğitimi, dini eğitim, okuma saati, ders tekrarı, etkinlik saatleri, futbol, basketbol, hızlı okuma dersleri, yüzme havuzu da var ama onu biz istemedik okul dışına çıkarak, il merkezine götürülmesi içimize sinmedi. Görkem de yaz tatilini boş geçirmesin diye düşündük. Abi kardeş aynı okula gitmenin mutluluğunu kısa bir süre yaşadıktan sonra ikisi birden hastalandı. Elimde ateş ölçer geceler boyu ateş ölçtüm. Ateş düşürücü içirmekten benim bile midem bulandı çocuklar ne yapsın. Onur'a antibiyotikler fayda etmedi. En son çare iğneyle şükürler olsun biraz daha iyi. Görkem ona göre daha çabuk toparladı. 

Ramazanla birlikte susuzluk ve açlık eşimin safra kesesindeki ağrıyı tetikledi. Taş şiddetli ağrı yapınca onu da bi ameliyat ettirelim dedik. Ama ateşli çocuklar ve eş aynı zamana denk geldi tabi. Aaa valla ben öyle tek hastayla uğraşınca yeteri kadar çökemiyom bana bunlarla gelmeyin dedim. Üçü bi arada yapıp evi yoğun bakım ünitesine çevirdim. Tam da saçını süpürge etmiş anne/eş modundaydım. Artık ne kadar eğildiysem yerleri süpürücem diye  :))) tansiyonum beşe kadar düştü. Şükürler olsun ablam hemen alt katımda oturuyor da imdadıma yiğenimle birlikte yetiştiler. Yiğen candır can Nadide'me de burdan selam olsun :)) Aman aa dostlar sağlıktan başkası yalan vallahi de yalan. Allah kimsecikleri sağlığından etmesin. Herkesin yuvasına sağlık, huzur, mutluluk versin... 

Daha hallice olan ev ahalisini bir kısmını eve, diğer kısmını da okula bıraktıktan sonra sağ salim işe gelebildim :) Aslında durumlar tam olarak çok iç açıcı değil. Görkem okuldan memnun değil sıkılıyorum diyor hoşşş o nelerden sıkılmıyor ki diye şöyle bir düşündüm de cevabı bulmak çok zor olmadı. Sadece bilgisayar oyunları....

Koskoca yaz tatilini evde miskin miskin televizyon başında, ya da playstation oynayarak geçirmesindense, arkadaş ortamında eğlenerek ve öğrenerek geçirmesi bana daha doğru geldi. Çocukları memnun etmek ne kadar da zor. Mutlu olabilecekleri şeyler çok çabuk tüketilebilen türden mi? Neden bu kadar çabuk sıkılma? Memnuniyetsiz bireyler yetiştirmek istemiyorum. Nerede hata yapıyorum diye kendimi sorgular oldum? Hoşumuza gitmeyen en ufak davranışlarında kendimizi sorgulamak ne kadar? Onlarında bir birey olduğunu ve karakterlerinin yavaş yavaş artık geliştiğinin farkına varmamız gerekiyor. Nedense çocukları kontrol edilebilen robotlar gibi düşünüyoruz. Kafamda deli sorular... Hele kendime bir geleyim daha sağlıklı düşünebildiğim vakit her birine itinayla kalıcı çözüm yolu bulacağım... 

Ee oldu o zaman hadi kalın sağlıcakla :))