Çocuklu Hayat

Çocuklu Hayat

6 Haziran 2016 Pazartesi

Kreş Yolları Göründü

Onur'un şansından sanırım bir türlü dikiş tutmayan bakıcılara denk gelmemiz sonucunda 1 yıl içinde dört bakıcı değiştirmemize sebep oldu. Daha önce şurada ve burada pek çok kez bahsettiğim bakıcı değiştirme sebeplerimiz ve sıklığını yazmıştım. Hoş değiştirme sebebi hiç bizden ötürü olmadı hep onların bir sorunu çıktı. Üstelik başladıklarında hepsiyle bütün şartları konuşmamıza rağmen yine de sorun yaşadık. Her seferinde "bakın küçücük çocuk size alışacak ve sizi sevecek uzun vadede bakmayacaksanız hiç başlamayın. Alıştırmayın çocuğun psikolojisini bozmayın" diye her seferinde üstüne basa basa vurguladığım cümle hep bu oldu.Ama onlar ne yaptı Onur adeta onlar için bir eşyaymış gibi bırakıp gittiler. Neyse bu konuyu ben artık Allah'a havale ettim. 
En son bakıcımız sağolsun çok bilmişti. Her türlüsüne denk geldim de bana bilmişlik taslayanına ve emir kipiyle konuşanına da ilk kez denk geldim. 2-3 ay kadar olmuştu başlayalı. Sabır çeke çeke alışmaya çalışıyorduk. Bardağı taşırmaya ısrarla edince dayanamadım tabi. Çocuğa her gün ayrı bir teşhis koyuyordu. "Bu çocuk kekeme hiç dikkat etmedin mi?" çünkü ben çalışan anneyim ya çocuğumdan bi haberim hiç konuşmuyorum hiç ilgilenmiyorum. "Bu çocuk düz taban. Bi doktora götür de ortopedik ayakkabı versin." çünkü ben bilemem 3-3,5 yaşlarına kadar çocukların ayak oyuntusunun yeni oluştuğunu ve bu yaştan sonra düz taban olup olmadığının anlaşıldığını, "Bu çocuk çok ağlıyor normal değil kendini yere atıyor. Bi doktora götür sen bunu. İki çocuk büyüttüm hiç böyle çocuk görmedim" çünkü ben yine bilemem çocuklarda bireysel farklılıklar olduğunu ve her çocuğun birbirinden ayrı karakterlere sahip olduğunu, bunun da doktorluk olup olmadığını...

En sonunda sabrım taştı. Bak Ş. abla dedim. Ben bu işin eğitimi aldım bana işimi öğretme! Başladığından beri çocuğun ne kekemeliği kaldı ne düz tabanlığı! Artık ne gerekiyorsa güzelce söyledim. Hafta sonu geçti geçen pazartesi geldi bizimkisi. Çocuğu teslim aldı ben işe geldim. Telefonla arıyor ben işi bırakıyorum yarın gelmeyeceğim. Sebep? 1-Ramazan geliyor, 2-Eşim rahatsız, 3-Kalbimi çok kırdın, 4-Evin her yeri kameralarla dolu rahat rahat yatıp uzanamıyorum. Çünkü ben sana yat uzan diye para veriyorum. PEKİ dedim sadece bu hareketimle onu sükutu hayale uğrattıysam da artık affola :)

Aslında bu konuyu hiç açmayacaktım. Ama o kadar sinirlerimi bozup dengemle oynuyor ki anlatmasam olmayacaktı. Hem de Onur ilerde açıp okuduğunda annesi hem çalışıp hem onları nasıl büyütmüş yazılı kaynaklardan öğrensin istedim. 
Apar topar bir kreş görüşmesi yaparak, ertesi gün Onur'u kreşe başlattık. Abisiyle aynı okula gideceğini sandığı için bu resimde çok mutlu ama ondan sonrası hüsran... Sık sık bakıcı değiştirdiğimiz için tuvalet eğitimini bir türlü halledememiştik.. Onur şu an tam 39 aylık evet çok ayıp değil mi? Hala bez kullanıyoruz. Hani o elalem var ya işte o benim hiç umurumda değil. Ben çocuğum sağlıklı psikolojisine ve mutluluğuna bakarım. Tam başlayacağımız zamanda bakıcı teyzelerin gidesi geldi. Neyse ki kreşte küçük yaş grubu da olduğu için Onur da bezli olduğu için o gruba dahil edildi. Daha önce öğretmenimiz 3 çocuğa tuvalet eğitimi vermiş ve çok da kolay olmuş. Çocukların ebeveynleriyle de konuştum bu süreçte hiç bi sorun yaşamamışlar. İnşallah kreşe alışınca bu sorunu da burada hep birlikte çözeceğiz.
Öğretmeninin sınıftayken çekip gönderiği fotoğraflar bunlar da. Biraz mutsuz gibi duruyor ama poz ver deyince hep böyle garip bir yüz ifadesi takınıyor. Genel olarak evdekinden daha mutlu bence. Nasıl ki bakıcılara alışması zaman alıyorsa kreşe alışması için de belli bir zaman ihtiyacı olacak. 
 
Sabahları çok zor bırakıyoruz. Ağlıyor bırakmayın beni diyor. Ben bakıcıları da sevmiyorum okulu da sizi seviyorum diyor. Tabi bizim yürek param parça... Sabahtan beri kendime gelemiyorum. Çok zor bırakıp işe gelmek.Yüreğim sızlıyor ama elden da başka bişey gelmiyor. 
Aslında başka birisi okulunu sevdin mi diye sorduğu zaman evet diyor. Ama biz sorunca istemiyorum sevmiyorum diyor. Tabiki de her çocuk anne-babasının yanında kalmak ister. Ama hayat o kadar zor ki kuzucum sizlere daha sağlıklı bir gelecek sağlayabilmek için şimdilik biraz üzüleceğiz. Umut ediyorum ki hayat bize tüm güzellikleriyle gelecek ve bir gün sen de büyüdüğün zaman bu günleri gülümseyerek anlatacağız. İnşallah diyelim...

KREŞ MACERASI DEVAM EDECEK.....

30 yorum:

  1. Allah yardımcınız olsun zor bir karar ve seçim. Bakıcıların sık sık değişmesi kreş ayrılığının vereceği kadar ruhunu zaten zedeleyecektir. En azından kreşte bir defa alışma sürecini geçirir daha sonra çocuk güven ortamı sağladığı kişilerle devam edebilir. Bizim de sorunumuz hala kreş. Bu sene biraz gitti sonra geri aşmak zorunda kaldım da bu sene tekrar deneyeceğiz. Artık kres de bizden bıktı ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aynen ruhu yeteri kadar zedelendi. Bakıcılardan bize fazlasıyla asabi ve zor bi çocuk hatıra kaldı.Alışma süreci ne kadar zor olursa olsun bunu göğüslemeye çalışacağız artık çünkü bu süreç hepimizi fazlasıyla yıprattı.

      Sil
  2. oyy kuzum ya bizde kreş bulduk şükür eylül de başlayacak ama bırakırken ağlayacak diye şimdiden panik içindeyim bakıcıdansa kreş çok daha iyi nasılsa 3 yaşıda geçtiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bende eylülde düşünüyordum Gülşahcım da evdeki hesap çarşıya uymayınca mecbur kaldık. Ela'nın ağlayacağını hiç sanmıyorum ben snapten Onur'la sıkı takipçisiyiz o minik cadının ;)
      Zaten bakıcı artık 3 yaşını geçmiş çocuğa bişey veremez hoş vermiyordu da...İnşallah böyle herşey daha güzel olacak...

      Sil
  3. Ahhhh kıyamam ben ona... Her gün ağlayarak bırakmak zor onu tabi ki ama birde eşya gözüyle bakılan bir bakıcıyla olmasından çok daha iyi. Hiç olmazsa akranları ile oynayacak, canı sıkılmayacak...
    Bence en güzeli bu olmuş diyorum..
    İnşallah bir an evvel alışır...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Akranlarıyla oynaması onu daha da çok sosyalleştirecek bunu biliyorum lakin anne yüreği yine de sızlamadan edemiyor işte :( İnşallah inşallah benim de dileğim en kısa zamanda alışıp mutlu mesut kreşe gitmesi :)

      Sil
  4. Henüz çocuğum yok ama bence kreşe göndermeniz daha iyi olmuş. En azından orada çocuklarla kaynaşır ve sosyal tarafı gelişir. Öteki türlü her giden bakıcı sonrası çocuk terk edilme psikolojisi yaşıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yaşıtlarıyla oynamanın keyfine vardığı an ağlayarak gitmekten vazgeçecek bundan eminim. Bir süre bu zorlukları yaşamak zorunda kalacağız sanırım. Evet o terkedilme psikolojisini kreşe biz bırakınca da yaşıyor geçecek inşallah zamanla :(

      Sil
  5. Alışınca arkalarına bakmadan koşa koşa gidiyorlar :)) Umarım çok memnun kalırsınız kreşinizden...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öğretmenimiz çok ilgili, sabırlı, sevecen ve işi biliyor. İnşallah memnun kalırız.
      Koşa koşa gideceği günleri hasretle bekliyorum :)

      Sil
  6. En doğru kararı vermişsiniz, hakkınızda hayırlısı olsun. Alışması zaman alsa da herşey çok daha düzenli olacaktır.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet yeni bir bakıcıya alıştırmaktansa bu alışma sürecini kreşe alıştırmaya tercih ettim. Düzen şimdiden kendini gösterdi. Hem uykusuna hem yemesine yansıdı. İnşallah daha da güzel olsun herşey bütün çocuklar için...

      Sil
  7. Anlattıkların neredeyse tüm çalışan annelerin sorunu. Benim bir komşum da aynı senin gibi bakıcının hemen her türlüsüne çattı,
    çalışan anne olmak anne için de çocuk için de zor. Allah kolaylık versin.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çok şükür şiddet vb. şeylere rastlamadım. Allah korusun tüm çocukları öylelerinin şerrinden. Bizimkiler sadece istikrarlı olamadılar neyseki...

      Sil
  8. Hayırlısı olsun, bence daha faydalı olacak. Gönderirken aman da ne yapacak şimdi modunda değil de haydi haydi nefis bir gün geçireceksin modunda anne olmak işe yarıyor bazen. Kafamızdaki soru işaretlerini şıp diye hissediyor bu çocuklar :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çocukların hisleri çok güçlü gerçekten Handan. Tespit ve taktiğin yerinde olmuş belki de o da benim tedirginliğimden etkileniyor. Her ne kadar hissettirmiyim desem de ses tonuma hareketlerime yansıyor olmalı. Dikkate alacağım teşekkürler ;)

      Sil
  9. Ay Allahım yaa sinir oldum. Allah çalışan annenin ve çocuğunun yardımcısı olsun. Kıyamam kuzuya inşallah kreşte çok mutlu olacak annesi. Onların o gözyaşlarına kıyamam ben. Benim oğlan da 2,5 yaşında başladı kreşe ne ağlardı. Ne üzülürdüm. Hastalık bulcaktım valla aşırı üzüntüden:( 5 yaşında bile ağlardı gitmicem diye :)
    Ama iyiydi okulu.Sahibi çcouklara karşı çok merhametliydi.
    İnşallah Onurcuğum da çok mutlu olsun dua edeceğim <3<3<3

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Keşke hiç ağlamadan gitseler de bizim de yüreğimizi dağlamasalar. Ama yok analar çeker yükü diye boşuna dememişler. Aklım hep onda kalıyor. İşten çok geç çıkıyoruz bi de en sona kalan çocuk o oluyor. O da bunu kötü etkiliyor. Alışana kadar arkadaşlarıyla aynı saatte almaya gayret göstereceğiz artık ne yapalım. Onu beklerken görmek, kapıya yine mi annemle babam değil bakışı atması beni bitirdi dün.Çok küçük ne yapsın :(
      Bu aralar en çok ihtiyacımız olan şey dua sanırım. Teşekkür ederiz tüm çocuklar mutlu olun inşallah...

      Sil
  10. Allah kolaylık versin canım ya, yabancısı olduğum mevzular. Dilerim hem karakter, hem de psikolojik olarak güzel yetişir çocukların, ülkemizin çocukları. Sevgiler ❤

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Çabamız iyi, ahlaklı, sağlıklı düşünebilen, merhametli, sağlam karakterli bireyler yetiştirebilmek. Umarım başarılı olabiliriz...
      Teşekkürler benden de sevgi ve saygılar...

      Sil
  11. Canım Ülkü bence her şerde vardır bir hayır, o yüzden de bakıcılara kızma, iyi ki kreşe başlamışsınız.
    Öğretmenini de sevdiyse zamanla düzeniniz oturur. Tuvalet işinde ben de acele etmeyi düşünmüyorum. Varsın ablalar teyzeler konuşsun, benim de umrumda değil :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öğretmenini sevdi bence ama bunu bize söylemiyor. Söylerse sürekli göndereceğimizi biliyor ya ondan sanırım :) Bu süreçte bize en iyi gelecek şey zaman sanırım...
      Sevgiyle kal Esram...

      Sil
  12. Kıyamam ben ona:..Ama asıl size kıyamam..Ne zor değil mi çalışan anne olmak :(( Şartlar işte....

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet en az onun durumu kadar benim durumum da zor. Sizin de söylediğiniz gibi işte hayat şartları...

      Sil
  13. Bakıcıdansa kreş daha iyi kanımca. Çocuklar ayrılığa anlam yükleyemezken, bakıcılar olaya yalnızca para olarak bakıyor.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kesinlikle sevip, sahiplenen, işi bırakınca arkasını arayan sadece iki kişi ile karşılaştım. Biri büyük oğlumun bakıcısı 6 yıl oldu kadın bırakalı hala gider geliriz ve bir anneanne gibi yaklaşır. Diğeri de sondan bir önceki kadın bırakırken o kadar çok ağladı ki aylarca çocuklar rüyasına girmiş. Onunla da hala araşıp, görüşüyoruz. Diğerleri de lazım değil zaten...

      Sil
  14. Allah yardımcınız olsun. Bakıcı işi bizim memlekette gerçekten çok zor. Her çocuk büyüten kendini ordinaryus zannediyor. Birinin kendi çocuğunu anne olarak büyütmesi ayrı başka birinin çocuğunu büyütüp sorumluluk alması ayrı. Ne bilinç var ne sorumluluk. Ben de mecburen işi bıraktım bu sebeplerden. Kreş mevzusuna gelince iyi yapmışsınız. Bende Alazı bu sene krese verdim, 2 hafta kadar ağladı ama sonra yavas yavas alıştı. O kadar bakıcı probleminden sonra bir iki haftaya kadar oğlunuz alışacaktır. Tuvalet mevzusu da hallolur. Düzene girdiği dakikada hersey yoluna girecektir. Kolay gelsin. Sevgiler.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Tekrardan hoşgeldiniz. Sizi buralarda görmek çok güzel :)
      10 gün oldu bizimki de başlayalı ağlamalara hala devam. Alışacağı günü dört gözle bekliyoruz.
      Bakıcıya göre şimdi bile herşey daha düzenli, umut ediyorum herşey daha güzel olacak...
      Sevgiler bizden...

      Sil
  15. hımm eve gelen çocuk bakıcılarını kurstan geçirmek lazım desene. hani varmış ya rakı içiren veya ayak başparmağını emziren bakıcılar :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Aman aman deepcim bana lazım değil artık Allah bakıcıların eline düşürmesin bir daha...

      Sil

Okuduysanız ve yorum bırakırsanız sevinirim :)