Çocuklara Eşit ve Adaletli Davranma

Birden fazla çocuğu olan ailelerde en önemli ve hassas konudur, evlatlar arasında adaleti sağlama ve onlara eşit davranma. Tek çocuk sahibiyken, ikinci çocuk fikrini ne zaman düşünsem aklımı hep kurcalayan bir konuydu. İkinci çocuğumu ya Görkem kadar sevemezsem ya da Görkem'i ihmal edersem gibi deli sorular kafamı kurcalarken, çevremden duyduğum bazı tecrübeler bana çok ilginç geliyordu. Nasıl yani ikisini de eşit mi seviyorsun? Yani birini diğerinden hiç mi fazla sevmiyorsun? Azıcık bile mi? diye ısrarlı sorularım oluyordu. Evet aynen öyleymiş gerçekten minnacık bile farkı yok. Eşit oranda ikisini de çok seviyorum. Çünkü her ikisi de benim canımdan kopan can parçalarım ♥

Vicdanımın rahat olması için de tabi bazı konulara dikkat ediyorum. Ama bunu vicdanımı rahatlatayım diye yapmıyorum. İçimden nasıl geliyorsa kendimi nasıl huzurlu hissedeceksem o şekilde davranıyorum. Mesela her ikisini de 27 ay emzirdim. Ha sütüm olmasaydı tabi ki de bu mümkün değildi. Ama benim elimde olan durumlarda hep adil davranmaya çalışıyorum. Görkem'e küçükken hangi kalitede ayakkabı alıyorsam Onur'a da rahat ve kaliteli alıyorum. Onur zaman zaman abisinden kalan kıyafetleri giyiyor. Ama tamamen abisinin kıyafetleriyle büyümüyor. Yeni kıyafetler giymek onun da hakkı...

Görkem büyük olduğu için zaman zaman ayrım yapıldığı düşüncesine varabiliyor. Lakin onun bu düşüncesini çürütecek çok sağlam dayanaklarım var :) Örneğin çerez istiyorlar aynı tip kaseye aynı ölçüde koyduğumu ifade etmem yetmiyor. Hassas mutfak tartısıyla eşit oranda çerez koyarak en azından Görkem'i ikna etmiş oluyorum. Onur henüz onu kavrayamadığı için gözüne birisi daha fazla görünüyor olacak ki o kasede ısrarcı oluyor. Abisi eşitliğin farkında olunca sorunsuz bir paylaşım yaşanıyor. Ya da yine yiyeceklerden bahsedecek olursam. Meyve tabağı hazırlıyorum ve iki tane portakal var. Portakalın birini Görkem'e diğerini Onur'a şeklinde değil de her iki portakalı da yarıya bölerek her ikisine de paylaştırıyorum. Biri ekşiyse her ikisi de ekşiden yesin ya da tam tersi 😉 Kabul 👐 ben bu konuda biraz psikopatça davranabilirim. İçime bu şekilde siniyor. Yastığa başımı koyduğumda vicdan muhasebem ancak bu şekilde tutuyor. 

Maddi anlamda adil davranmaya gelecek olursam yaşlarına göre ihtiyaçları farklı olduğu için ofarklı bir konu yani birine tişört aldım diye diğerine de almıyorum. İhtiyaçlarını ben belirliyorum sonuçta. Hangisinin ihtiyacı varsa ona alıyorum. Ama birinin bad man'i varsa diğerine de süperman'li kıyafet almayı ihmal etmiyorum 😊 Özellikle büyük çocuklar ayrımcılık yapıldığını, kardeşi küçük olduğu için onun daha çok sevildiğini düşünebiliyor. O yüzden birini öpüyorsam diğerini de aynı coşkuyla öpmeye, birini mıncıkladıysam diğerini de aynı heyecanla mıncıklamayı ihmal etmiyorum.

Çocuklar gerçekten sevildiğini hissediyor. Onların hisleri çok güçlü. Bütün davranışların temelinden sevgi yatıyor. Bir çocuk kardeşinin tabağına fazla yiyecek koyduğunuzu aklında tutmaz ama anne-babasının onu gerçekten sevip sevmediğini ya da ayrımcılık yapıldığını çok iyi hisseder ve bunu unutmaz. Bu durum çocukları yalnızlığa itebililir, okul başarısını olumsuz etkileyebilir, kendisine güveni azaldığı gibi depresyona bile girebilir. hatta kardeşine nefret duyabilir.

Ceza vermede de sevmede de adaletli davranacağız. Peki sonra ne olacak dünyayı sevgi yumağı çocuklar saracak 😊 İnşallah yani 💞
Sevgi mühim mesele sevgiyle kalın o zaman 😊