Ruh Halleri...

uludagsozluk.com

Resim tam olarak beni anlatıyor. 

Havalar soğudu, kış geldi mevsime göre ruh halimde değişimler oluyor sanırım.Ortada hiç bir neden yokken (yok gibi görünüyor) güne düşük enerjiyle başlıyorum. Bazen çözülen/çözülemeyen sorunlar birikiyor birikiyor ruh dengemi bozuyor. Kimilerine göre var olan düzene bir başkaldırı benimkisi kimilerine göre hakkını savunma. Haklı olmayan insanlara evet haklısın diyemiyorsam, haksızlıklara tahammül edemeyip adalet yerini bulsun diye çabalıyorsam, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışıyorsam. Sorun bende mi yoksa duyarsız insanlarda mı? Ya da makam mevkii uğruna sürekli susmakta sindirmekte mi? Aman her neyse can sıkıcı işsel konular işte...

Onur 33 aylık oldu. Bu hafta işe giderken de gelirken de burnumuzdan getirdi sağolsun. İşe gitmeyin diye feryat figan. İlk önce abi okula gitmesin diye başlayan ağlamalar, arkasından bizim de çıkma saatimizi gelince çok ağlıyor. O evde ağlıyor ben işte :( Kendi işimiz değil ki çocuğumun keyfini bekleyeyim. Geç kalmadan anlamıyor, gitmem gerekten hiç anlamıyor. İki gündür çaresizliksiz içerisinde onu ağlayarak bırakıyorum yok yok terkediyorum desem sanki daha doğru olacak :( Yapmadığım şaklabanlık, vermediğim vaat kalmıyor, cık faydasız. Hani diyeceğim ki bakıcısıyla ilgili bir sorun mu var o da mümkün değil. Şöyle ki sabahları teyze gelmesin anne işe gitmesin diye ağlarken, akşamları da bakıcı teyzesini bırakmıyor anne gelmesin diye ağlıyor. Bu seferde sen işe git diyor bana. Kendi içinde öfkesini bastırınca kucağımdan tepemden inmiyor. Üniversite de dahil yıllarca çocuk eğitimi, gelişimi ve psikolojisi okudum. Terzi kendi söküğünü dikemezmiş ya benimki de öyle oldu... Bu sökük nasıl dikilecek?

Görkem'in bu ay doğum günü var. 7 yılın afacanlıklarını geride bırakıp, 8'de neler yapabilirim diye düşünecek artık. Onun durumu da ayrı bir konu. Ödevlerini sorunsuz ve tam yapan çocuğa bişeyler oldu. Dikkatsizce, baştan savarak ödev yapmalar, dil zaten pabuç kadar sürekli anneye babaya laf yetiştirmeler, bakıcı  teyzesini zaten takmıyor. Özgüveni yerinde bir çocuk olsun diye yetiştirmeye çalışırken, doz aşımına uğradı benim evlat. Bir kendini beğenmişlik, bir ukalalıktır gidiyor ya hadi hayırlara gelsin. En son bu sabahki olay şöyle gelişti: Görkem çabuk üstünü giy kahvaltıya gel geç kalacaksın diyorum. Neymiş emir veriyormuşum giyinirmisin? kahvaltıya gelirmisin oğlum diyecekmişim emir verirsem yapmazmış.Daha bu yaşta böyleyse ben bunun ergenliğini düşünemiyorum.

Hafta sonu Görkem'le kütüphaneye gitme planımız var. Bakalım nasıl geçecek, o çok heyecanlı kütüphaneye üye olup, orada kitap okumak için... (Benim pek umudum yok). Yaşlı amcaların hakim olduğu bir apartmanda yöneticilik yapıyorum. Hafta sonu hacı emmilerle yıllık apartman toplantısı yapacağım :) O işte geriyor beni ama benimki biraz amme hizmeti artık. Benden başka yapacak kimse yok. Yoksa toplu halde madur olacağız. Hayırlısıyla onu da atlatırız inşallah.

Herkese iyi hafta sonları diliyorum.
Sevgilerimle Ülkü...