Çocuk Yetiştirirken... (Kızdığım noktalar)

Günaydın,

Aslında bu başlığı çok çok önceden atmış, taslaklarda bekletiyordum. Aklımda bu konuyla ilgili başka bir şey vardı. Hatta zaman zaman bu başlık altında çevremdeki ebeveynlerin çocuk yetiştirmesinde kızdığım noktaları, tespit ettiğim eksiklikleri ve yanlışları yazacaktım. Ta ki dün bi personelimle ilgili sorun yaşayıncaya kadar. Hoş konu yine çocuk yetiştirmekle ilgili bütünlüğü bozmuş olmuyorum esasında...

Yanıma işe başlayan çocuk bi enteresan engelli kadrosundan işe alındığını biliyorum ama raporu yok. Raporlu olmadığı halde engelini kullanan biriyle de ilk kez karşılaşıyorum. Çocuk babasından velim diye bahsediyor. Dedim ki evladım burası okul değil. Sen oy kullandın mı ? "evet kullandım" o zaman yetişkin bir bireysin ve kendini ifade edebilirsin demek bu. İlginç olan şu %10 kadar ayağında engeli var. İş kıyafeti giyince psikolojim bozuluyor diyor :D hey Allah'ım dedim ki bozulsun önemli değil hangimizin psikolojisi normal ki zaten dedim :)))) Şöyle devam edersem yazı yanlış anlaşılmaların önüne geçecek sanıyorum. Bak evladım dedim ben de yürüme engelliyim ama şükür Allah'a aklım fikrim yerinde ve engelimin bana engel olmayacağı yeterli olduğum başka bir alanda çalışıyorum ve başarabiliyorum. İşte sen de engeline uygun bir yerde çalışmalısın ki yetersizlik duygusuna kapılma. 

Ben sadece devletin bana sağladığı ayrıcalıklardan fayda sağlarım. Diğer türlüsü çıkar sağlamaya girer. İşte bunu çoookk çok küçükken nur içinde yatsın biricik idolüm rahmetli babam bana öğretti. Allah ondan bin kez razı olsun. İyi ki güçlü iradeli ve sağlam karakterli bir baban evladı olarak dünyaya gelmişim. Çocuk felcinden sonra 6 yaşıma kadar yardımsız yürüyemiyordum, ama buna rağmen babam hep şunu öğretti bana öncelikle hiçbir zaman cesaretimi kırmadı her zaman yüreklendirdi. Yürürken çok kez düştüm hala da düz yolda yürürken bile düşme beceresine sahibim :))) (çok oldu ben bu durumlara alışalı kendimle barışalı) Her düştüğümde nasıl düştüysen kalkmayı da öğrenmelisin dedi. Hayatta her zaman yanında ben olmayacağım. Fiili olarak da manevi olarak da düştüğünde kendi kendine kalkmayı, güçlüklere karşı çözüm üretmeyi ve her daim ayakta kalabilmeyi bilmelisin diyerek yetiştirdi beni. 

İşte bu sebepten anne-babasının kimliğinin arkasına saklanan bireyleri algılamakta zorlanıyorum. Belki ben de engelli olmasaydım onları anlamadığımı düşünebilirlerdi, lakin eşekten düşenin halinden eşekten düşen anlarmış ve ben onları bu noktada anlayamıyorum. Aslında benim altını çizmek istediğim nokta engelli veya engelsiz birey farketmez her koşulda bağımlı çocuklar değil bağımsız çocuklar yetiştirmek. Kendilerini ifade etme yeteneği ve problem çözme beceresi kazanmasında anne - babaların rolü büyük. Lütfen sağlam karakterli bireyler yetiştirmek için çocuklarınızı el bebek gül bebek yetiştirmek yerine onları çözüm üretme konusunda yüreklendirin.  

Sağlıklı günler diliyorum...