BİZİM EVİN HALLERİ 1

Haftanın son gününden herkese merhabalar...

Sabah  ev temposundan sıyrılıp, işe gelirken geçen 10-15 dakikalık sürede dinlediğim şarkılar neyseki ruh halimi düzeltememe yardımcı oluyor. Yoksa tırlak bir anne modunda işe gelirdim heralde:)) Bu sabah Yalın'dan "Bir bahar akşamı'na" Mabel Matiz "Bir Hadise Var'a" takıldım mesela. Bazen bir melodi alıp götürüyor bazen içindeki bir sözü ruhumda şımarıklıklara sebep oluyor... Şairane bir ruhda gördüm kendimi hayır olsun inşallah.

Aslında haftanın ilk günüymüş son günüymüş ne farkediyor ki. Tempo hep yüksek. İki günlük tatil hiç bitmeyecek gibi gelirken cuma gününden başlayan garip bir sevinç içimde. Sanki ne oluyorsa. Sabahları öyle bir telaş var ki evin içinde sürekli koşturan, eşinin tüm yardımlarına rağmen hala da memnun olmayan, tek başıma da her işe yetişemem ki diye söylenen bir anne, yavaş hazırlanmakta ısrar eden bir Görkem, ve bu aralar abisi ne giyse aynısından isteyen ne yapsa onu yapmakta ısrar eden bir Onur ve karısına yaranamayan bir koca var evimizde :)) Bunun farkında olmam da güzel ama yazık adamcağız benle birlikte her işe koştursa da yine de bişey bulup kızmakta çok yetenekliyim demek ki  :)

Aslında yazacak çok konu var taslaklara tek tek yazmışım kafamda belirlediğim konuları lakin vakit yok. Gün 24 saatten daha fazla olsaydı keşke. İş yeri inanılmaz yoğun, günlerdir fırsat bulup bırakın bloğu internete bile giremedim adam akıllı. Öğle paydoslarında kitap okuyum diye yerime geliyorum yine işle geçiyor vakit. Akşam çıkmaya yakın kalan zamanda da bloğumu mu açsam yok yok bence kitap okuyayım diyip uğramadım hiç buralara. Hem işte hem de evde sürekli direktif vermekten bazen iç sesimle konuşurken yakalanıyorum kendime :)) 

Uzun süredir okumak isteyip de sürekli ertelediğim bazı kitaplar vardı. Araya bir kaç da çocuk kitabı ekleyip sipariş verdim. Gecikince okuma planlarım aksadı biraz. Neyse bir uçtan başladım okumaya. Çocuk kitapları biraz ağır bastı bugünlerde birikmiş ödevlerim var desem olur mu olur olur mesaj yerine gider sanırım :)) İlk önce onları okuyup bir an önce de "Kürt Mantolu Madonna'ya" başlamak istiyorum. Bir arkadaşım var hızlı okuma tekniğiyle 1-2 saatte bir kitap bitiriyor. Bende de zaman az okuyacak kitap çok olunca hızlı okuma kursuna mı gitsem diyorum baktık araştırdık bi arkadaşla şubat ayında talep çok olursa açarlarmış kursu. Küçük bir ilçede bulunduğumu daha önce de belirtmiştim. Okuma oranı düşük kimsenin gideceğini zannetmiyorum. Hal böyle olunca yatar bizim kurs işi şimdilik.

Evde durumlar fena değil bu aralar. Okuldan 14.30'da gelen Görkem 16 gibi ödevlerinin başına oturuyor. Bunu alışkanlık haline getirmesi, aktivitelerini saat dilimlerine yayarak, hayatını disipline etmesi için önemli. Bağırıp çağırarak ödev yaptırmaktan kaçınarak onun da doğruları göreceği şekilde uzun uzun anlatarak diyolog kurmaya çalışıyorum. 1 saat ders çalıştıktan sonra oyun oynuyor. Biz iş çıkışı 18-18.30 gibi onu karateye bırakıyoruz. İlk başta ben her ne kadar dövüş sporlarına mesafeli ve ön yargılı yaklaşsam da karateye gitmek onun hem enerjisini atması, hem beden terbiyesini sağlaması, hem de sporcu bir kimlik oluşturması açısından iyi oldu. Tabi devam edebilmesi için bazı şartlarım var. Dikkatimi çekti acaba her anne mi böyle yoksa bende mi bi tuhaflık var sürekli şarttan şurttan bahsediyorum. Aman neyse iyi ki ben benim annem değilim :))) Şart ne? Eğer karateye gittiği için ödevleri ve ders çalışması etkilenirse, okuldaki arkadaşları ve kardeşi üzerinde öğrendiği teknikleri uygulamaya kalkarsa kurstan alınacağını biliyor. 

Akşamları yemekten sonra ödev kontrolüne başlıyorum hem de onunla birlikte konularını gözden geçiriyorum. Biz o işlerle meşgulken Onur babasıyla oyun oynuyor. Dün akşam içimi acıtan bir konu oldu. Görkem bütün ödevlerini eksiksiz yapmış. Kontrolü hemen bitirdik. Çikolatayı hak ettim değil mi anne dedi. Tamam oğlum canın çektiği zaman zaten çikolata yiyebilirsin bunu ödül olarak değerlendirme dedim neyse. Tamam o zaman madem çok güzel yapmışım ödevlerimi çikolata kalsın ödül olarak seninle vakit geçirsem olur mu dedi. Nasıl yani diye kendimi sorguladım durdum. Ben bu çocukla vakit geçirmiyor muyum? Bu ödül olarak sayılacak bişey miydi? Demek ki öyle... İşten zaten çok geç geliyoruz. Yemekti ödev kontrolüydü sonrasında zaten onun uyku saati geliyor. 9 gibi yatırmaya özen gösteriyorum. Onur sebebiyle okuyamadığımız uykudan önce kitap saatlerine uzun bir aradan sonra yeniden başladık. O saati de ilgiden saymıyor sanırım. Ancak hafta sonu oynayabiliyoruz. Onur'un da oynayacağı oyunlardan Görkem zevk almıyor. Hem o birebir vakit geçirmek istiyor. Onur da anne benle oyna diyor. Babanızla oynayın diyorum ikisi de yok benle oynayacakmış. İkiye mi bölsem kendimi ne yapsam bilemedim. Allah'ım paylaşılamayan kadın rollerinde ben :) Egom tavan yapsın biraz :))) Dünden beri Görkem'e haksızlık mı yapıyorum diye sorgular oldum kendimi. Ya da bu yaşına kadar çok fazla etkinlik yapıp, birebir oynadığım için eski tek çocuk zamanlarını da arıyor olabilir bilemedim.

Efendim hepinize bolca dinleneceğiniz, çokça kitap okuyup, çocuklarınızla oynayacağınız hafta sonları diliyorum. 

Sevgilerimle Ülkü...