Çocuklar Büyürken... (Onlara Kısacık Anılar)

Ömür kısa, anılar çok, hafızamız nankör ve çocuklar hızla büyüyor... İşte tam da bu sebepten yazmak lazım daha çok yazmak lazım... Ramazandan önce anneler gününde Konya'nın meşhur gezme yerlerinden olan Sille'ye gitmiştik. Şu yukarıdaki fotoğrafla ilgili bişey anlatacaktım o güne dair diğer fotoğrafları da dayanamadım koyuverdim :) Görsel oluversin onlar da.... 

İşte ellerindeki pamuk şekeri henüz almamıştık. Fotoğraf falan çekiniyoruz. Genç bir çift de hemen yanımızda duruyor. Onur yüksek sesle "Anneee biz zenginmiyiz?" deyince onlar da kahkalarla güldü. "Hayır değiliz Onurcum" dedim. "Zengin olunca pamuk şeker alalım mı?" dedi. "Bunun için zengin olmamıza gerek yok Onurcum pamuk şeker pahalı birşey değil zaten bunu şimdi de alabiliriz."dedim. :))) Neyse orada muhabbet kapandı. 

Yahu anlamıyorum ki bu çocuk  niye bu kadar zengin olmaya taktı. Hani şunu da yapmam ben hiç. Hani çocuklar bişey ister şimdi paramız yok olunca alırız derler ya ben bunu da yapmam. Neden almıyorsam mutlaka geçerli bir sebep belirtirim. Misal şu an buna ihtiyacımız olmadığı için alamayız. Hasta olduğun için dondurma alamayız. Çok fazla abur cubur tüketmek bizim sağlığımızı bozar gibi... 

Geçen haftalarda yine hastalandı bizim ufaklık. Hiç birşey yemiyor. Nerden aklına geldiyse pastırma gelmiş. Ama pastırma bizim evimize alıp da tükettiğimiz bişey değildir. Sürekli çalıştığımız için odadaki insanlara rahatlık verir daha sonraki günlerde diye hiç tüketmeyiz. Yani belki Onur tadını bile bilmiyor. Hiç hali yok üsküfra ateş halsizlik hat safhada neyse durup dururken... "Anne zengin olunca pastırma alalım mı?" :)))) dedi. Güldüm tabi yüksek ihtimal pahalı bişey olduğunu da bilmiyor. Bunun için zengin olmamıza gerek yok canım babana söylerim akşam gelirken alır getirir" dedim. Akşam babası aldı geldi. İlk önce ekmeksiz yedi bir kaç tane sonra ekmeğimin arasına koyayım da bitmesin dedi. :))) Ayyy kuzu bu kuzu diye onu severken bir yandan da Allah'a şükür ettim. Çocuklarımızın istediklerini alacak durum verip onların boynunu büktürmediği için yaradana çokça şükrettim. Allah hiç bir anne - babayı bununla sınamasın.  

Belki de okulda arkadaş arasında kullandıkları birşeydir zenginlik kavramı. Bu kadar taktığına göre onun hayatının bir bölümünde yer alıyor demekki bu kavram... Geçenlerde petrole benzin almaya gittim. Bizim ufaklık da yanımda para ödemeye indim istasyonun marketine istersen sen de gel canın bişeyler çekerse alırız dedim. 1 çikolata 1 sakız aldı. Ödedik parasını tam çıkacağız. Kapının çıkışında küçük çokomellerden var. Paramı biriktirip bunlardan alıcam anne ben dedi. Öyle saf söylüyor ki bunları söylerken insanın içi cııız ediyor. 1 lira dedi kasadaki görevli kuzum dedim bunun için para biriktirmene gerek yok. Para biriktirecek kadar çok para değil yani dedim. Aldık, çıktık, mutlu oldu. Keşke büyüdüklerinde de onları mutlu etmek bu kadar kolay olsa....

Görkem beye gelecek olursak, ilk ergenlik tiriplerine girmeye başladı. Oğlum eşyalarını topla diyorum. Bir, iki, üç..... en son yüksek tonda seslenince ancak yapıyor. Yüzünde pıtırcıklar (sivilcelere pıtırcık demeyi tercih ediyor. şirin isimleri olunca çıkmayacaklar sanki) :D çıkmaya başladı. Eskiden mutlu olduğu şeylerden artık pek mutlu olmuyor. Kardeşiyle sürekli bebe diye dalga geçiyor. Görkem bununla çok eğleniyor Onur da sürekli ağlıyor. Hafta sonundan çıktığım nasıl da belli değil mi? Taze taze kavga nedenlerini hatırlıyorum. Çok sabırlı bir kişilik olmama rağmen bazen kafam kocaman oluyor, tahammül sınırlarım daralıyor. Allah'ım bizi bu ergenlik yolunda muvaffak eyle deyip, kaçayım canlar. Hadi herkes için iyi bir hafta olsun...