Bir Darbe Girişiminin Ardından...

Cuma gecesi çocukları uyuturken, eşim darbe oldu deyince ilk önce şaka olduğunu düşündüm. Hangi devirdeydik ne darbesiydi? İlk etapta inanmadım yerimden kalkmadım bile. Sonra televizyonun sesi yükseldi. İnanmak istemesem de darbe girişimi vardı. Sinirlerim bozuldu, ağlamaya başladım. Aklımdan hiç bişey geçiremedim, düşüncesizliği yaşadım adeta. Sonrasında ilk aklına gelen çocukları oluyor insanın. O kadar masum uyuyorlardı ki hiç bişeyden habersiz yine göz yaşlarıma engel olamadım. O gece her Türk vatandaşı gibi gözümüz televizyonda kulağımız dışarıdaki ezan, sela ve Allah-u Ekber seslerindeydi. Çaresizliği hiç bu kadar yakınımda hissetmemiştim. 

Ertesi gün yine akşama kadar haberleri izledim. Sosyal medyadan olan biteni takip ettim. Tüm olanlar yüreğimi param parça etti. Ülkemin düştüğü duruma, giden canlara, yaralılara, babası vatan haini olarak anılacak çocuklara ve bundan sonraki hayatlarına vatan hainin ailesi gözüyle bakılacak eşlere, analara, babalara, elleri kınalı 20 yaşındaki erlere üzüldüm.

Hepiniz izlemişsinizdir erlerin görüntülerini, "tatbikat var dediler, silahlarınızı alın, kamufulajlarınızı giyin" dediler giydik geldik diyordu. Kanunsuz emri uyguladıkları için suçlu buluyordu herkes. Peki hangi er komutanının verdiği emri sorgular? Hangi mehmete kanunsuz emre uymamanın bilgisi verilmişti? İçimi parçaladı mehmetlerin bu fotoğrafları. Daha geçenlerde şehitler ölmez diyorduk. Şimdi onları biz mi öldüreceğiz? Vatanı satmanın cezası neyse tüm rütbeli askerlere verilsin. Ama bu şaşkın suratla neler olduğunu anlamaya çalışan mehmedime onlara biçilen ceza verilmesin. Neden rütbeliler konuşamıyor neden biz satmadık diyemiyor çünkü yaptılar onlar hiç acımadan bu vatanı sattılar. Silahsız sivil halkı taradılar. Tanklarla insanları ortadan ikiye böldüler. Gözlerini kan bürümüş bunların? 

Bu darbe girişimine başka bir pencereden bakacak olursak, demek ki birlik beraberlik olmak bu kadar da zor değilmiş. Türkün, kürdün, alevinin, dadaşın, çerkezin, sağın, solun nasıl birleşebileceğini birleşince de nasıl bir güç doğacağını göstermiş olduk. Keşke Türkiye tarihine kara bir leke olarak kazınacak olan bu günü yaşamadan bunu gösterebilme fırsatımız olsaydı. Hayat bizler için kaldığı yerden aynı hızla devam ediyor. Ama hayatları acılar bezenmiş insanları düşünmeden de edemiyorum.Kısacası üzgünüm çok üzgünüm...

Bu darbe girişiminde hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet yakınlarına da sabırlar diliyorum. Allah bize bir daha böyle kötü günler yaşatmasın. Evlatlarımıza daha aydınlık bir gelecek bırakabilmek umuduyla, umut dolu yarınlar hayal ediyorum. 

Allah'a emanet olun...