Çocuklu Hayat

Çocuklu Hayat

17 Haziran 2015 Çarşamba

1. SINIF MACERAMIZ

ilkokul ile ilgili görsel sonucu
Okulların kapanmasıyla birlikte 1. sınıf maceramız son bulmuş oldu. Peki nasıl bir yıl geçirdik? Bütün aileler için çok büyük önem arz eden oldukça zor olduğu iddia edilen 1. sınıf bizim için nasıl geçti? Anasıfından  sonra ilkokula adaptasyon döneminde neler yaşadık? Bu yazımda biraz bunlardan bahsetmek istiyorum. 
Tüm gün çalışan bir annenin çocuğu olması ve çok istikrarlı bakıcılara rastlayamamamız nedeniyle büyük oğlum 3,5 yaşında kreşe başlamıştı. Bulunduğumuz ilçe şartlarında malesef ki özel kreş gibi bir kurum yoktu. Devlet okullarının da saatleri bize uygun değildi. Oğlumun şansından kız meslek lisesinin uygulama anasınıfı tüm gün eğitim veriyordu. Yine onun şansından kendisini çok iyi yetiştirmiş muhteşem donanımlı Şengül öğretmenimize denk geldik. 2 yıl boyunca öğretmenimizin her türlü katkısı çok fazla oldu bize. Sonraki yıl onun tayini çıktı ve ben de Görkem'e değişiklik olsun artık anasınıfında öğrendiklerinden farklı yeni birşeyler öğrensin diye, dini eğitim veren bir kreşe gönderdim. Dini eğitim veren kreş deyince lütfen aklınıza öyle katı kuralları olan yobaz bir eğitim veren kurum aklınıza gelmesin. Orada olmaktan çok  mutluydu Görkem. Bir gün bile ben okula gitmeyeceğim demedi. Hem eğlendi, hem de Kuran-ı Kerim'in yanında bütün namaz surelerini öğrenmişti. Mühim olan zaten çocuklarımın mutlu olması, istemediği bir yere göndermek zorbalıktan başka birşey değil. 
Veee bir çok velinin korkulu rüyası haline gelen 1. sınıfa sıra gelmişti. Okullar açılmadan 2-3 ay önce öğretmen araştırmasına girdik. Herkes çocuğunu iyi tanır ve onun karakterine uygun bir öğretmen olsun ister. Küçük yerde yaşamanın bir avantajı da herkes birbirini bilir, tanır. Sağolsun müdür yardımcısı bu konuda çok yardımcı oldu. "A. öğretmenine verirseniz çok iyidir ama biraz yumuşak huyludur. Derslerden daha çok sosyal aktivitelere önem verir. Çocuğunuzu sıkmaz. E. öğretmenine verirseniz otoriterdir. Öğrencilerini kişilik yönünden de eğitir. Başarı ortalaması en yüksek öğretmendir" dedi. Ve biz Erhan öğretmeni seçtik. Otoriter olmasını istemem de benim çocuğumla ilgili, otorite boşluğu olan bir öğretmenimizin olması, Görkem'in okul kurallarını takmamasına ve derslerine önem vermemesine neden olacaktı. Anasınıfından ilkokula geçiş aşaması beni çok tedirgin etti. Tenefüse çıktığında ilgilenecek kimse yoktu. Gelişini gidişini anasıfındaki gibi kontrol eden yok. Çocuk gelmese niye gelmedi diye arayan yok. Tenefüste kimlerle takılıyor. Kantinden ne alıyor, ne yiyor belli değil. Bunlarla ilgili ilk zamanlar hayli rahatsız oldum. Onun adaptasyonunun yanında benimki de pek kolay olmadı açıkçası :))
Ama çok yerinde bir seçim yapmışım. İlk veli toplantımızda Erhan bey "sizin çocuklarınıza kendi çocuğuma verdiğim eğitimden eksik eğitim verirsem Allah bana hesabını sorsun" demişti. Etkilenilmeyecek bir söz değildi. Gerçekten de arkasında durdu sözünün çocukları çok daraltmadan herkesten önce okumaya başladılar. Öyle sayfalarca ödev verip bunaltmadı. Toplama, çıkarma çarpmayı öğrendiler. Hayat bilgisinde tahmin etmediğim konuları yani 1.sınıf için ağır bulduğum toplumsal konuları işlediler. Çocukların her hareketinden haberi vardı. Bazen çok para harcıyor Görkem diyordu. Gerek okul kurallarını öğretme de gerekse sosyal çevreye uyumunu sağlamada sürekli öğretmenimizle iletişim içerisinde olduk. Sağolsun çok desteği oldu. İnşallah seneye bir aksilik çıkmaz ve aynı öğretmenle okul hayatımıza devam ederiz. 
İlk karnemizi aldık. Nottan daha önem verdiğim değerler var. Öğretmenimiz de zaman ayırmış ve karnemize anlamlı bir not yazmış. Belki çocuğu olmayan arkadaşlar ee ne var bunda nesi anlamlı diye düşünebilir. İşte gelin siz o karneye bir de anne gözüyle bakın. Çok duygulandım okuduğumda küçük adamım benim, canım oğlum hayatın boyunca yolun açık ve aydınlık olsun. Hayat sana hep iyi yüzünü göstersin. Bu da burdan sana hatıra kalsın...

8 yorum:

  1. Nice başarılı yılların olsun Görkem :)
    Bizde sıra, benzer düşüncelerle boğuşuyorum, anaokulundan sonra ilkokul çok kontrolsüz gibi geliyor, çocuğum bir başına kalacakmış gibi, herşeyle tek başına mücadele edecekmiş gibi... Biz de aynı yollardan geçtik, başımızın çaresine baktık ama 'anne' gözünden bakmak zormuş hakikaten.
    Allah tüm çocukları korusun...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Savunmasız bir başınaymış gibi geliyor ama anlattığım gibi işte zamanla alışılıyor. Amin çocuklar kötülüğü hak etmiyor.

      Sil
  2. Maşallah. Daha nice mutlu ve başarılı senelere. Sevgiler... :)

    YanıtlaSil
  3. ayyyyy herşey güzel herşey yolunda oleeey :)

    YanıtlaSil
  4. Ayy çok değişik bir tecrübe, bunu yazman çok iyi oldu, dönüp bakarız okuruz :) çok teşekkürler..

    YanıtlaSil

Okuduysanız ve yorum bırakırsanız sevinirim :)