Romanımız çocuk parkındaki kaydırağa bırakılan bir cesetle başlıyor. Enseden tek bir kurşun, gözleri kırmızı bir bezle bağlı bir cesedin yanına bırakılan oyuncak bir bebek... İstanbul'da işlenen seri cinayetler sonucunda iş yine Başkomser Nevzat ve ekibine düşer. Onlar bir yandan "Körebe" lakaplı katilin peşindeyken sığınmacıların kaybolan çocuklarını ararlar. Veee iki olay hiç beklemedikleri bir yerde kesişir. Körebe cinayetiyle oluşan sorulara cevap ararken diğer olayların düğümünü çözmek de yine başkomser Nevzat'a düşer.
* Körebe kimdir, neden cinayet işlemektedir?
* Öldürülen kişileri neye göre seçiyor?
Aslında cinayet romanlarını spoiler vermeden anlatmak çok güç, bu yüzden konusunu daha fazla uzatmayacağım. Şunları belirtmeden geçemeyeceğim. Çocukların taciz edildiği bölümleri okurken öyle utandım ki insanlıktan, onlarla aynı havayı solumaktan ve insanlığımdan utandım. Bir yerlerde yaşadıklarını, yediklerini, içtiklerini, hayatlarına devam ettiklerinden tiksindim. Masum çocuklara yaşattıkları o kötü anların sonuçlarını ödesinler istedim. İçim acıdı, derinlerde bir yerlerde bir parça koptu ve sızısı hala çok taze :(
Eee ne yapalım diyemeyiz. Herkes üzerine düşen görevi yapmalı. Toplumun her bireyinin iyi eğitim almasıyla, ailelerin eğitimin çekirdeğinde olmasıyla ve bunu doğru şekilde yapmasıyla belki son bulabilir bu canice ve insanlık dışı davranışlar :( yine ailelere düşen görev bitmiyor. Çocuğu doğurmakla, yedirip, içirip sokaklara salıvermekle anne-baba olunmuyor azizim. Umudumuzdur çocuklar. Onları ailelerinden korkmayacak, ailelerinin her koşulda yanında olduğunu bilecekler. Aileler çocuktur, yanlış anlamıştır deyip, meselelerin üstünü kapatmayacak, çocuklarına konuşmayı, sessiz kalmamayı, gerektiğinde bağırmayı öğretecekler. Özgüveni sağlam bireyler yetiştirecekler. Ebeveynler, çocukların da bir birey olduğunu, yaşadıkları herşeyi er ya da geç idrak edeceklerini bilerek hareket edecekler. İstismarı engellemek için çocukları ile sağlam iletişim kuracaklar. Okullarda da geleceğimizin mimarları öğretmenler, çocukların psikolojisinden anlayarak ve onları doğru şekilde yönlendirecekler. Bunlar ilk adımdır evet ama bir adımla başlar herşey. Bir adım atarsın ve sonra dünya değişir. Dünyayı değiştirmek ve bu kötülüklerden korumak elimizdeyken bunu yapabiliriz. Doğru ve sağlam yeni nesiller yetiştirerek bunu başarabiliriz, ben gönülden inanıyorum buna...
Kitaptan alıntı cümlelerimi de yazıp müsaade alayım ben ;)
"Çok empati kuruyorsunuz Başkomserim, dedi samimi bir tavırla. Ne dünya bu kadar hassasiyeti kaldırır, ne de insanlar bu kadar inceliği..."
" ...herkesten daha zayıftım, çünkü herkesten fazla yaralanmıştım..."
" Kadınlar, ama sahiden seven kadınlar, erkeğin güçlü olmasıyla ilgilenmezler. Seni severler, çünkü yüreklerinde bir yere dokunmuşsundur. Bunu farkına varmadan yapmışsan daha çok severler."
"Evet, bize gereken hakikattir, ama insanın hakikatı. Kaç yaşında olursa olsun, herkes kendi yanlışıyla yüzleşmeli. Kendi zayıflığını, kendi alçaklığını kendi rezilliğini bilmeli. İnsan bundan anlar. Çünkü doğası böyle..."
"Bir insanı tanımak istiyorsan onu öfkelendir..."
