Çocuklu Hayat

Çocuklu Hayat

4 Eylül 2015 Cuma

YEME SORUNU


6 aylıkken başlıyoruz aman çocuklarımız hepsini yesin damak tadı çeşitlilik göstersin. Ekşi, tatlı, tuzlu, acı hepsinden verelim az az, aman yemek seçmesin diye çabalıyoruz. Tamam iyi hoş yaptık yamasına da oldu mu başarabildik mi? Nerdee... Görkem'de ilk çocuğun verdiği acemilik sebebi ile bütün annelik babalık duygularımızı abartılı yaşadık. Yorulmak neydi bilmiyorduk. Akşama kadar çalış. Gel yemek yapıcam diye çabala. Bir yandan da çocukla her gün başka etkinlik yapıcam diye kendini yırt. Şimdi düşünüyorum yahu aklımla zorum mu vardı benim diye. Ne zannediyordum ki o zamanlar? Çocuğa verdiğim bütün doğru davranışları alacak. Kalıba koymuş gibi bir çocuk çıkacak ortaya sanıyordum galiba. 

Küçüklükten beri çok özendim çocuklarımın yediklerine içtiklerine. En vitaminlisinden çorbaları olsun diye 3 kez çektirilmiş yağsız kıymalı çorbalar mı yapmadım. Bulduğum her mevsim sebzesinin çorbasını mı yapmadım. Neler yaptığımdan başlarsam bir yazı daha çıkar bu konudan. Küçükken iyi hoştu herşeyi bir şekilde yedirebiliyordum. Yemek yeme sorunu bizde büyüdükçe baş gösterdi. Mesela eskiden ıspanak yemeğini çok seven ayıla bayıla yiyen Görkem artık sürekli mızmızlanıyor. Ee ben de çalışınca bakıcı teyzeden de yüz buluyor. Kadını dandininde oynatma çabalarında şu an. 

Sabahları pankek, krep, sucuk, karışık tost, domates rendesi, patates kızartması, ballı kaymaklı ekmek var Görkem'in menüsünde. Yumurtayla hiç arası yok zaten. Haliyle omlet tarzı şeylerden hoşlanmıyor. Peyniri ben ısrar edersem tüketiyor. Peynir çeşiti çok Allah'tan alternatifler sunuyorum. Sadece örgü peyniri severek yiyebiliyor. Zeytin de aynı şekilde ısrarla. Ama şükürler olsun şimdilik Onur'da bir sorun yok. Gerçi onun yaşındayken abisin de de sorun yoktu. Olmamasını diliyorum. O şimdilik yumurtayı, peyniri, zeytini yiyor. Onur'un kahvaltıda en çok sevdiği pekmezli tahin. Ekmeğini batırıp batırıp yemeyi seviyor. Süt zaten olmazımız. Sütün sade olarak içilmesinden yanayım her zaman. Şeker atıp tatlandırarak alışmasınlar istiyorum. 

Öğlen menüsü oldukça sıkıntılı. Ben olmayınca yanında yemeklere sürekli itiraz ediyor. Bende öğlenleri biraz kadının kolaylıkla yapabileceği ve çocukların seveceği menüler tercih ediyorum. Sebze ve tavuk yemeklerinde Görkem çok seçici olduğu için onları akşamları tükettiriyorum. Hep beraber oturup yiyince biraz baba otositesi ile birlikte akşam yemeklerimizi nihayetlendiriyoruz :)

Gerek sabah gerekse diğer öğünlerin çeşitlilik göstermesine ve sevdikleri vitaminli yiyeceklerden olmasına dikkat ediyorum. Ama yine de Görkem o kadar iştahsız ki onun bu iştahsızlığı yemek saatlerinde sürekli gerginliğe sebep oluyor. Pedogog yemek seçme davranışın genetik olduğunu söylemişti. Aslında bunu duyduğumdan beri içim biraz daha rahat. İyi tahammül etmiş kadıncağız bana. Onu yemem bunu yemem herşeye bir kulp takardım. Gıcıklık olsun diye yapmıyordum yanlış anlaşılmasın içim almıyordu. Bazen sabah menüsünde 3-4 çeşit sıcak kahvaltılık bişeyler olurdu. Bayan kapris ben lütfedip yerdim birini. Lise dönemime kadar süren bu durum sonrasında düzeldi şükürler olsun. 

Ahhh ahhh oğlum sende de durum böyle. Ne yapalım genler bozuk yemek yeme konusunda sende çocuklarından çekeceksin desene... Ama dur dur belki de annelerine benzerlerse o da yemek seçmiyorsa bi kurtarır yanın olabilir ;) 

Şimdiden torunlarını düşünen babaanneden sevgiler :)))












12 yorum:

  1. Benim de büyük oğlum çok hevessiz yemek konusunda. Babası da çok seçicidir. Ben önüme hazır konduktan sonra her şeyi yerim. Bu yemek işi çok gerilimli bir konu. Benim en önemli tesbitim şu; zaten bir şey yemiyor diyerek iştahsız çocuğa habire bir şey sunmak yanlış. Öğün arasında kek-süt-meyve vs hiç bir şey vermediğim günlerde daha az krizle atlatıyoruz akşamı. Ben her akşam sofrasında gerilmekten acayip yorgunum bu arada.

    Bir de genetik çok mühim, amcası da aşırı mızmızmış oğlumun ama şimdi eşimden daha yapılı ve iştahlı. O potansiyel varsa yemese de uzuyor, kilo alıyor vs. Yine de daimi bir çile benim için bu yemek işi...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Hayran kalmışımdır hep iştahla yiyen çocuklara.
      Bizimkilerde bu şekilde büyüyecek artık

      Sil
  2. Küçükken yemek seçen anne ve taştan yumuşağını yiyen babalarına çeken bebeleri sevgilerini gönderiyor...
    İmza : Gıcık Anne :)))

    YanıtlaSil
  3. Off ben de inanılmaz yemek seçen bir çocuktum, benimki bana çekmez umarım :D

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. İnşallah çekmez :) yemek yedirmek ayrı bir sorun halini alıyor o zaman.
      Çocuk büyütmek zaten zorlu bir süreç bi de karşına böyle aşılması zor engeller çıkınca annelerin yıpranma payı iki katına çıkıyor.

      Sil
  4. Bu yeme olayından cektigim kadar baska birseyden cekmedim. Kızım o kadar iştahsız ki. Gun içersinde ne yapacagımı sasırıyorum. Bu arada blogunuz cok guzel. Bende beklerim. Sevgiler.
    http://burchins.blogspot.com.tr

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Bütün annelerin ortak sorunu bu zannedersem. Kimisi hiç yemiyor diye dertlenirken kimisi de çok yemek yiyor kilo alıyor dertleniyor . O da ayrı bir sorun. Teşekkür ederim, beğenilmek güzel şey :)
      İade ziyaretimi hemen gerçekleştirdim :)

      Sil
  5. büyüyünce hep değişiyor hep tersi oluyor ama de miiii :)

    YanıtlaSil
  6. Evet deepcim huyları da suları da değişiyor

    YanıtlaSil
  7. Bizde çocuk kimi seçse kurtuluşu yok :))) iştahsızlık tarzı değişir sadece :))) Sonrasında yeme tarzı bana benzesin de! yine de farklı şeyler deneyerek zorlamadan sevdirmeye çalışıyoruz.
    Ben, sonrasında ne olursa olsun ufaktan yediklerinin çok önemli olduğunu düşünüyorum. Kendim tabiri caizse çürük bi insanım ;( sonradan ne yaparsanız yapın olmuyor... Ve yaptıklarınız da emin olur geri döner ;))

    Allah minnaklarımıza sağlık versin!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Öncelikle hoşgeldiniz :)
      Kesinlikle yediklerimiz çok önemli onlar bizim vücudumuza yaptığımız en önemli yatırım.
      Tüm minnaklara sağlık versin içinde benimkilerede sevgilerimle

      Sil

Okuduysanız ve yorum bırakırsanız sevinirim :)