 |
| Yazımın temasını özetle anlatan bir resim buldum. |
Merhabalar, iyi haftalar...
Haftanın ilk gününe genelde kötü başlamam. Yani o pazartesi sendromu bende pek olmazdı. Bence pazartesi sendromu dedikleri şey insanın iş yerinde çalıştığı kişilerle ilgili ve işiyle ilgili. İş yerinde rahatsan, ev hayatında da sorunlar yoksa sendrom diye bişey yok . Kadınlar için çalışma hayatı tabiki de daha zor ve yıpratıcı. Yemek, temizlik, ütü, genel düzen, çocukların beslenmesi, bakıcı derdi, ödev kontrolünün yanında bir de iş yerinde sorumluysanız, sorunlar hiç bitmiyor. Zaman geçtikçe iş hayatı, ev hayatı, çocuklu hayat yıpratıyor insanı. Offf aman deyip, omuzlarımdaki yükleri silkeleyesim geliyor bazen. Ama ne diyeceksin, kime, ne için diyeceksin? Güne kötü başlamam için aslında tam olarak bir neden yok gibi görünse de buraya yazamayacağım şeyler var tabi ;) O kadar da değil herşeyi yazıyorsak içimizi de açıp koyalım demedik :)
Karmakarışık bir ruh halindeyim. Evde bıcır bıcır konuşan, uzun cümleler kuran, ilginç kelime topluluğunu bir arada kullanmaya başlayan, tatlı mı tatlı küçük bir evlat olunca aklım evde kalıyor bugünlerde. Çok üzülüyorum. Keşke diyorum keşke şu zamanlarını kaçırmasam yanında olabilsem. Eğlenebilsek, doğayı keşfetsek birlikte, kitaplar okusak, pastalar yapsak dolu dolu vaktim olsa onlarla ilgilenebilmek için. Bu ruh halimde olmama sebep belki de yine yeniden bakıcı arıyor olmamız da olabilir. Bu konudan şurada ayrıntılı bir şekilde bahsetmiştim. Şimdiki bakıcımızı nasıl bulduğumu buraya yazmışım. Çocuğuna bakacak hiçbir yakını olmayan bir annenin iç döküşü belki de bu cümleler. Belki de manevi desteğe ihtiyacım olan günlerden bir gün. Belki de "arkanda ben varım" diyeni aradığım bir gün. Özlemlerin depreştiği, onun yokluğunun tavan yaptığı bir gün.
Geçen haftadan beri aklımda sıraladığım konular vardı. Ama keyfim yok sırf yazmak için birşeyler karalayıp burayı doldurmak istemedim. Yazmak iyi geldi daha halliceyim. Umut dolu güzel günlerde buluşmak üzere sağlıcakla kalın...
Gazete ilanıyla bulmuştum bakıcımı ben de. Kimseyi tanımıyordum yaşadığım şehirde. Gerçi annem olsaydı da ona baktırmazdım ihtimal. Arada destek verirdi ama o beni yetiştirdi,görevi bitti :) Şansıma çok tatlı bir bayanla tanıştım. Oğluşuma bir sene oğluşuymuş gibi baktı. Sonrasında ben dayanamadım kendim bakiim bir daha ne zaman bebek olacak dedim :) Herkesin öyle bir şansı olsa keşke :)
YanıtlaSilBir de konuyla alakasız bir şey soracağım neden bu bloğa girdiğimde sayfaya dokunmamla birlikte başka bir yere yönlendiriliyorum. Her defasında aynı şey oluyor.
Sevgili Handan, inşallah bizimde karşımıza öyle tatlı bir bayan çıkar. Evet keşke herkesin senin gibi bir şansı olsa da bırakabilseydim işi.Emekliliğime çok az kaldı, öyle olmasaydı kesin bende o kararı verirdim.
SilBende yorumları yanıtlarken yönlendiriliyorum bazen alakasız sayfalara. Teşekkür ederim bilgilendirdiğin için sizlerinde başına geldiğini bilmiyordum. Bilgim yok ama bir bilene danışacağım. Sevgiler...
Aile büyüklerinden çocukların bakımı için yardım alan ailelere imreniyorum, bizde aynı sorunları yaşadık maalesef bakıcı meselesi sıkıntılı biraz.
YanıtlaSilŞans işi gerçekten aile büyüklerinin bakması ama bir de baktıranlara sormak lazım, avantajı olduğu kadar dezavantajı da çok oluyordur kesin.
SilValla arkadaşım damdan düşen olarak geldim buraya. Seni nasıl anlıyorum bir bilsen...
YanıtlaSilBakıcı ayrılacağını söylediği gün uyuyamadım. Etrafa haber verdik, beklerken 'galiba bulamayacağım' diye uykusuz kaldım. Kadını bulduk, söz aldık bu sefer de 'nasıl biri diye düşünmekten' uykusuz kaldım...
Biz bu hafta start verdik, hakkımızda hayırlısı.
İnşallah gönlüne göre, sevecen, güvenilir birisini bulursunuz...
Hoşgeldin damdan yenice düşen arkadaşım :)
SilUmarım Duru sevmiştir bakıcısını size de tekrardan hayırlı olsun. Umarım uzun soluklu bir ilişkiniz olur.
Kısmet meselesi Filiz, biz de herkese her yere haber verdik ama bizi fabrika bitiriyor. Herkes fabrikaya paketlemeye girdiği için kadın işçi yok piyasada. İnşallah dualarına amin diyerek, bekliyorum en sevecen bakıcı adaylarını :)
ahhh ahh ne iyi anlarım ben seni... onu bunu bilmem de en zor meslek çalışan annelik , ohh içini dökmüşsün iyi de olmuş ,yalnız değilsin bunu bil yeter napalım sağlık olsun sevgiler ;)
YanıtlaSilTeşekkür ederim sevgili Ayşe, yalnız olmadığımı bilmek de küçük bir teselli tabi ;)
SilBen çalışırken annem ve kayınvaliden dönüşümlü bakmıştı oğluma. Açıkcası çok memnundum. Bir türlü başkalarına güvenememiştim çünkü. Annesen ve çalışıyorsan sendromun pazartesisi olmuyor. Her an aklının bir kımsı evde onunla birlikte kalıyor....
YanıtlaSilAynen anneysen ve çocuklarına bir yabancı bakıyorsa aklın hep evde, evden gelen her telefonda kalp atışların değişiyor. Elbet geçecek bu zamanlar ama anneleri de delip geçecek sanırım :(
SilÇalışan anne olmak mutlaka çok sıkıntılıdır :( Umarım en kısa zamanda sıkıntılarınızı atlatırsınız.İyi haftalar dliyorum...
YanıtlaSilÇok zor sevgili Gamze çok :(
Sil2 çocuğama da annem baktı Ela ya hala bakıyor ama o bile vicdan meseleasi beli tutulsa benim yüzümden torun bakmaktan kadın perişan oldu duygularına kapılıyorum okula verecegim artık ama bir tarafımda çık işten otur evde diyo ama seninde dediğin günü günlerimin dolmasına az var tazminatı falan yakıp gidemem yıllarımın da emeği var. Sağlık olsun napalım bizde onlarla birlikte iyice büyüyoruz...
YanıtlaSilAnneanneler kıyamaz torunlarına helak olsa da iyi kötü bakarlar. Annen başında sağolsun gölgesi yeter Gülşahcım. Bakıcı problemi çıktıkça ben böyle atarlanıp sürekli yazacağım. Duygusala bağlayacağım. Sonra geçecek inşallah.
Silzamanımızın en büyük sorunu bu. bence çocuklar kreş çağına gelene kadar anneyle büyümesi devlet tarafından desteklenmeli. anneler olarak yavrularımıza doyamıyoruz onların bize ihtiyacı var. ne olur destekleseler ki ne olur yani. 3 çocuk yapın demekle hiç olmuyor. çocuklara kim bakacak. seni çok iyi anlıyorum aynı şeyleri yaşadık hep. Allah yardımcımız olsun .
YanıtlaSilAynen yavrularımıza doyamıyoruz. Sistem bozuk, düzeltilemez de bu gidişle. Üzüldüğümüz yanımıza kar kalacak işte :(
SilGüven çok önemli. Bu yüzden evden çalışıyorum ben de. Çok zor oluyor ama uykudan feragat ediyorum.
YanıtlaSilEvde çalışma fırsatım olsaydı inanın ben 3-4 saat uyumaya razıyım. Ama işte olmayınca olmuyor hayat herkese aynı güzellikte davranmıyor.
SilÇocuğu bakacak, arkandayım diyecek birileri yoksa hayatında, çalışan anne olmak çok zor. Çok iyi anlıyorum sizi. Öyle anlarda insan değil sendrom dünyaya kızası geliyor ama ne yapacaksın :( Hayat asla adil değil, insanlarda :(
YanıtlaSilŞu konuda içiniz rahat olsun, evdeyken de işten güçten pek istediğin gibi ilgilenemiyorsun her dakikanı ona ayıramıyorsun aslında.
dilediğiniz hayatı yakalamanız dileğiyle
sevgiler
Bu konuda beni anlayan birilerini görmek varlıklarını hissetmek bile iyi geliyor. Evet bunu tecrübe etmiş birisi olarak, doğrudur aslında hayaller hayatlar değil mi? Düşlediğimiz gibi olamayabiliyor. Güzel temenniniz için teşekkür ederim. Sevgiyle kalın...
SilKim bakarsa baksın konu çocuğun olunca insan hep atarlı olabiliyor :) Evde de olunca başka şeyler çıkıyor yani ne açıdan bakarsan bak anne olmak böyle bir şey işte
YanıtlaSilsıkma canını
sevgiler