Çocuklu Hayat

Çocuklu Hayat

9 Nisan 2019 Salı

Bizden Haberler...

Tozu dumana katan kum fırtınalı bir sabah ve ardından ince ince nazlı nazlı yağan yağmurlu bir gün... İnsanoğlunun ruh haliyle ne kadar benziyor aslında, hani içinde fırtınalar kopar öfkelensen de üzülsen de ardından gelen gözyaşı ve durulur ortalık ferahlarsın hiç bişey olmamış gibi devam edersin hayata... Bazen o kadar çok şey yazmak istiyorum ki lafın dokuz boğum olduğunu hatırlıyor ve dokuzuncu boğumda takılıp, kalıyor bazı kelimelerim... Kırgınlıklarımı, sevinçlerimi, duygularımı olduğu gibi kim kırılacak kim darılacak demeden yazacağım bi mecra yok sanırım. Aslında son zamanlarda yazdıklarımı farklı yerlere pay ettim alanına göre. Oğullarıma bazı duygusal anılar yazıyorum sadece onların okuyabileceği özel bir deftere. Kitap yorumlarımı da kısa ve öz şekilde hem instagrama, hem aldığım sitenin kitap yorumlarına hem de 1000kitap sitesindeki profilimde paylaşıyorum. Baya bi dağılınca unutuyorum burayı ya da bloğuma yazacağım şeyler öyle baştan savma kelimelerle olmamalı diye buraya yazmaya değer görmüyorum. Oysa burası benim özel alanım günlük şeklinde bile yapabilirim. Herşeyde olduğu gibi ince eleyip sık dokumak buraya da yansıyor. Keşke hayata bakışımda da daha duyarsız, daha beklentisiz, daha bi rahat ve vurdumduymaz olabilseydim... Belki daha az yıpranır daha az üzülürdüm.
Son zamanlarda Görkemle fazlaca çatışıp, çatıştığımız kadar da anlaşabiliyoruz. Sanırım bu ergenlik süreci en çok beni yıpratacak :( Kayınvalidemin bi sözü vardır zaman zaman kendime telkinde bulunuyorum. "Çocuk bu çocuk eğer her dediğinizi yapsın istiyorsanız çocuk yapacağınıza robot alsaydınız" demişti bi keresinde. Haklı evet çok haklı...Onun da bi kişiliği var ve birey olarak kendini kabullendirme çabasında ergenlik de zor anacım çocuklar ne yapsın. Uyarıcılar çok hangi tehlikeden koruyacağımızı şaşırmış vaziyette ergen annesi olmak da çok zor... Bu süreçte kendime çokça sabır diliyor gıyabımda tüm ergen annelerine başarılar diliyorum :)
Bugün bi duygusalım. Geçtiğimiz hafta sonu yiğenimin sözü vardı. O bizim ailemizin ilk kız çocuğu, ilk nazlısı, ilk cadısı, ilk "canım kendimi", ilk hem cinsim, ilk prensesi... Aynı ilçede yaşamamıza rağmen ya haftada bir yada 2-3 haftada bir görüşüyoruz. Ne biliyim belki de yakınımda olduğunu bilmek rahatlatıyordu beni. Evlenip gurbet ellere gideceğini düşünmek üzüyor beni, tamam evet çok mutlu olsun sevdiceğiyle ama gel gör ki onunla eskisi kadar sık görüşüp muhabbet edemeyeceğimizi bilmek üzüyor işte... Yiğen dediğin evlat muadilidir benim nazarımda...
Onur'da kendine göre bunalımlarda pıtırcığım, minnağım, küçüğüm 3 yıldır aynı kreşe gitmekten ve aynı şeyleri yapmaktan isyanlarda, okul hayatına daha başlamadan bıkmak üzere :( 7yaşına girdi minnak :) Bazen yine eski arızalara bağlayacak oluyor. "aaa sen büyüdün artık 7 yaşındakiler böyle yapmaz diyorum" ucundan kıyısından dönüyoruz krizlerin :)

Ne zamandır buralara yazmamışım hele kitapları hiç not etmemişim. Bi ara okuduklarımı da yazarsam tastamam olur buralar. Efenim işte bir bizden haberler köşesinin daha sonuna geldik. Bir dahaki bizden haberler köşesine değin esenkalın :D

5 yorum:

  1. Bahar mevsimlerinde benim de duygusal iniş çıkışlarım olur.Havalar desen zaten zaten bipolar hastalar gibi ani değişimlerde....

    YanıtlaSil
  2. Ah o ergenlik kısmını aklım başımda atlatabilirsem kendimi başarılı sayacağım :D

    YanıtlaSil
  3. Bir şekilde büyüyorlar sadece güzel anılar kalıyor ergenlik gülümseten olaylarda kalıyor.Sağlıklı mutlu büyüsünler inşallah.

    YanıtlaSil
  4. Bahar insanı mutlu ederken, bir yandan da ağırlık veriyor ne hikmetse...
    Ergenlik benim başımda da var ama kız erkek farklıdır diye düşünüyorum, şimdilik idare ediyoruz. Size de bol sabır :)

    YanıtlaSil
  5. Bazen daha rahat olmak ve hiçbir şeyi büyütmemek en mantıklısı gibi geliyor insana. Çok teşekkürler.

    YanıtlaSil

Okuduysanız ve yorum bırakırsanız sevinirim :)